Przy drewnianym w domu, w otoczeniu ogrodu, niezastąpionym miejscem relaksu będzie taras wykonany z naturalnych materiałów, ale czy drewniana nawierzchnia może gwarantować trwałość konstrukcji?
Obawy związane z wytrzymałością drewnianego tarasu są związane przede wszystkim z niekorzystnym wpływem, jaki przypisuje się warunkom atmosferycznym działającym na naturalny materiał. Wydaje się, że deski wystawione na codzienne działanie słońca, duże zmiany temperatury, a przede wszystkim – narażone na stały kontakt z wodą, muszą niszczeć, tracić na jakości i wytrzymałości. Tymczasem wystarczy zastosować się do kilku zasad, aby w efekcie przez długie lata móc cieszyć się wspaniałym tarasem.
Zasady dotyczą trzech podstawowych kwestii: konstrukcji tarasu, gatunków drewna oraz konserwacji. Taras powinien więc przede wszystkim zostać zbudowany w ten sposób, aby woda nie gromadziła się na nim, tylko szybko zeń spływała. Prawidłowa konstrukcja przypomina podłogę na legarach, przy czym legary układa się równolegle do najdłuższego boku, następnie montuje się na nich krótsze deski. Taras może powstać na betonowych słupach lub na betonowej wylewce o około dwuprocentowym nachyleniu. Konstrukcję można także ułożyć na innej, stabilnej podbudowie – na przykład wypełnionej żwirem i tłuczniem, otoczonej murkiem z cegły bądź kamienia. Układając deski tworzące powierzchnię tarasu, należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odstępów (5-10 mm). Jeśli zapomnimy o przerwach, to w efekcie utrudnimy odpływ wody i jednocześnie zablokujemy ruchy pęczniejącego drewna.
W jaki sposób powinno zostać przygotowane drewno, aby nawierzchnia była bezpieczna, solidna i wytrzymała długie lata? Deski powinny pochodzić z surowca suszonego komorowo, zabezpieczonego przed szkodnikami oraz grzybami. Najczęściej do budowy tarasów wykorzystuje się deski z twardego drewna, najbardziej uodpornionego na działanie czynników atmosferycznych (wśród polecanych gatunków wymienia się sosnę karelską, modrzew syberyjski, świerk oraz dąb). Można także zdecydować się na gatunki egzotyczne – na przykład cumaru lub bangkirai.
Aby drewno prze długie lata zachowało swoje walory, oczywiście wymaga odpowiedniej konserwacji. Materiał oferowany przez producentów najczęściej jest poddawany impregnacji ciśnieniowej. Nie można jednak uznać, że ten zabieg jest wystarczający i na nim poprzestać. Deski należy dodatkowo zabezpieczyć specjalną farbą, impregnatem lub olejem. Warstwa wierzchnia najlepiej żeby posiadała powierzchnię antypoślizgową. Można także zdecydować na zmianę wyjściowego koloru drewna i do tego celu użyć bejcy lub glazury. Decydując się na wybór egzotycznych gatunków drewna, warto pamiętać, że niektóre ich rodzaje posiadają naturalne substancje ochronne i dzięki temu nie wymagają dodatkowego zabezpieczenia przed mikroorganizmami.